ច្បាប់ពាក្យចាស់ | ||
១ | ពាក្យចាស់ពាក្យពីព្រេង | ទោសខ្លួនឯងមើលពុំយល់ |
ទោសគេតូចសោតសល់ | រមិលយល់ប៉ុននឹងភ្នំ | |
ចូលព្រៃសត្វសាហាវ | រកអំពាវគ្នាមកជុំ | |
បានស្កនិងទឹកឃ្មុំ | ពួនក្នុងផ្ទះឆីម្នាក់ឯង | |
បានហើយចង់បានទៀត | ឆ្លៀតហើយឆ្លៀតពុំគិតឈ្វេង | |
មើលយល់តែមុខឯង | មិនមើលគេឯទៀតផង ។ | |
នឹងឆីចង់ពិសា | ខ្ជិលទំពាឲ្យម៉ដ្ឋហ្មង | |
យល់នាមថាជាមង | យល់ឯជងថាជាគួយ ។ | |
៥ | យល់តាថាជាដូន | យល់ឯកូនថាជាក្មួយ |
យល់ពីរថាជាមួយ | យល់ព្រួយថាជាសុខ | |
យល់ទោសថាជាគុណ | យល់ឯបុណ្យថាជាបាប | |
យល់ល្អថាអាក្រក់ | យល់លាមកថាជាផ្កា | |
ស្លៀកស្បង់មិនកោរសក់ | ឆ្លុះកពា្ចក់ធ្មេចនេត្រា | |
ឃើញសេះថាជាលា | ឃើញគជាថាកណ្តុរ ។ | |
នេះពាក្យចាស់ពីព្រេង | អ្នកណាឈ្វេងប្រាជ្ញាយល់ | |
ឃើញថ្លុកថាជាថ្នល់ | ក្រែងកំហល់កំហុសមាន | |
អ្នកប្រាជ្ញាកាន់ពាក្យទៀង | កុំឲ្យល្អៀងពាក្យបុរាណ | |
កុំដើរផ្លូវបំពាន | ពាក្យអ្នកចាស់សោតតែងថា។ | |
១០ | ពាក្យនេះពីព្រេងព្រឹទ្ធ | គួរឲ្យគិតពិចារណា |
កុំអាងអួតអាត្មា | ថាចំណេះចំណាំមាន | |
ដេកយប់កុំដេកយូរ | ខ្លាចក្តីទូរជនដល់ប្រាណ | |
បើឆីកុំតាមឃ្លាន | មើលប្រមាណគ្រប់គីគ្នា | |
លើកដាក់តាមកំលាំង | កុំភើចឆាំឈឺប្រស្មា | |
ប្រើគេប្រើបុត្រា | កុំសាំសួរចរចៅរ៉ៅ | |
ទោះគិតកុំរួសរាន់ | គិតឲ្យគ្រាន់ទើបដើរទៅ | |
កុំឲ្យអាប់អាសៅ | កើតដំនៀលដល់អាត្មា | |
កុំយកឆ្អិនជាឆៅ | កិច្ចក្នុងក្រៅមានតំរា | |
កុំអាងអួតអាត្មា | ចេះច្បាប់ក្បួនពីព្រេងនាយ | |
១៥ | ស្រដីឲ្យស្រួលស្រេច | គិតសេចគ្រេចកុំគិតងាយ |
រំពឹងគិតឲ្យឆ្ងាយ | យល់ដោយផ្លូវសព្វនានា | |
ពាក្យព្រេងលោកស្រដី | ថាកុំបីចិញ្ចឹមខ្លា | |
ពាក្យព្រេងលោកឧមា | គិតត្រង់ណាធ្វើឲ្យបាន | |
កាន់កពស់ឲ្យខ្ជាប់ | បែ្រក្រលាប់ខាំឯប្រាណ | |
អូសទូកកុំឲ្យល្អាន | ចាប់ត្រីបានកុំឲ្យល្អក់ | |
ស្លឹកឈើឥតកំរើក | នឹងកក្រើកត្បិតខ្យល់បក់ | |
ទឹកថ្លាល្គឹកបើល្អក់ | ត្បិតរលកបោកសោះសា | |
យល់តូចកុំអាលខំ | ទោះយល់ធំកុំអាលថា | |
បានច្រើនកុំខំពារ | ឲ្យសន្សឹមសៀរតិចទៅ | |
២០ | អ្នកមានរក្សាខ្សត់ | ដូចសំពត់ព័ទ្ធពីក្រៅ |
អ្នកប្រាជ្ញរក្សាខ្លៅ | ដូចសំពៅនៅសំប៉ាន | |
អ្នកខ្ពស់រក្សាទាប | ដោយសុភាពធម៌បុរាណ | |
អ្នកឆ្អែតរក្សាឃ្លាន | នាអ្នករុងរក្សាឆ្មារ | |
រក្សាទៅមុខវឹង | ឥតក៏ដឹងអស់អម្បាល | |
ចំណេរចិរកាន់កាល | ដូចរបងស្រាស់បន្លា | |
កុំឆីឆ្អែតតែឯង | ពុំគិតក្រែងអស់គ្នីគ្នា | |
គេឃ្លានផ្ទៃខ្លោចផ្សា | គេឆីរ៉ាបានឆ្អែតផង | |
កុំមានចិត្តពភ្លើ | ពឹងក្រពើឲ្យចំលង | |
កុំកាច់អុសរបង | វាំងចំណារឯអាត្មា | |
២៥ | មានទូកឲ្យមានថ្នោល | មានបង្គោលព្យួរយុថ្កា |
ទាំងចែវទាំងច្រវា | ក្រជីងចាប់ដោយនូវគ្រប់ | |
ប្រយ័ត្នក្រែងព្យុះខ្យល់ | បក់មកដល់នឹងទល់ទប់ | |
ប្រយ័ត្នប្រយោជន៍គ្រប់ | ទើបហៅថាមានគំនិត | |
ពាក្យព្រេងគិតគួរចាំ | ជាបណ្តាំប្រដៅចិត្ត | |
ពាក្យព្រេងពាក្យព្រេងព្រឹទ្ធ | គួរឲ្យគិតៗឲ្យគ្រាន់ | |
ពាក្យនេះទុកជាច្បាប់ | ជាសន្តាប់ទៀងជាក់ស្យាន់ | |
ពាក្យនេះជាកំណាន់ | កំណត់នៅឥតឃ្លាតឃ្លា | |
សូរេចនូវនិទាន | ពាក្យទូន្មានដោយប្រការ | |
អម្បាលនេះឯងណា | ចូរចងចាំរៀងទៅហោង ។ |
No comments:
Post a Comment